Persona Obscura: psychodelia

Lato było i minęło. Jest zimno, jest ciemno, jest smutno. Ostatnio dzieje się u nas tyle okropnych rzeczy. Jakbym mogła to bym przeleżała te deszcze i wrzaski pod kołdrą pachnącą ziołami i leżałabym tak do maja albo czerwca. Ale nie mogę, więc chociaż ponacieszam oko i ducha psychosztuką. Od razu pomyślałam o ekshibicjonistycznej część mojej duszyczki, która nie pozwoli mi przecież cieszyć się samotnie. A ta myśl zgrała mi się z drugą, mianowicie taką, że dawno już nie publikowałam inspiracji.

Przysiadłam więc pewnego wieczoru do komputera, a jak już porządnie przysiadłam i otworzyłam najstarsze archiwa to łooo matkooo. Przepadłam na trochę w tych kształtach, dźwiękach i kolorach, ale już wróciłam. Radzę uważać, bo od tego wariactwa może się zakręcić w głowie albo, co gorsza, przestawić tak bardzo, że rzeczywistość nie będzie już dawała się zaakceptować.

Nowy image Brodki jest totalny i totalnie go kupuję.

Pod wpływem tych zdjęć śniło mi się, że wylądowałam na Carnaby Street.

W 1968. Nie znoszę przebudzeń po pięknych snach.

Duński kolektyw The Fool jest wielkim nieobecnym w masowych wyobrażeniach o sztuce psychodelicznej, choć ma na swoim koncie wiele ważnych realizacji. Jego członkowie ściśle współpracowali z Beatlesami. Byli odpowiedzialni m.in. za stroje muzyków (na przykład te zaprezentowane w trakcie transmisji "All You Need Is Love"), ich instrumenty oraz za wygląd sklepu Apple Boutique istniejącego w latach 1967-8 (na zdjęciu projekt materiałowej metki wszywanej w ubrania). W LA pokryli muralem - wówczas największym na świecie - Aquarius Theatre z okazji premiery musicalu Hair, fot. Richard Wojcik.

Gdybym musiała wybrać jeden zespół i słuchać go do końca życia, zdecydowałabym się

na Doorsów. Mamy już taki stały cykl. Przez 3/4 czasu słucham ich "do porzygu", po

czym stwierdzam, że już wszystko znam i dłużej nie mogę i mam dosyć i chcę

techno. Ale Jim zawsze wraca, czy raczej ja wracam do niego. W

Sztokholmie kupiłam sobie piękną koszulę z haftowanymi

kwiatami. Jeszcze skórzane spodnie, duży pasek

i stylówkę na lato '67 będę mogła uznać za

skompletowaną.

Alię i jej prace odkryłam dzięki Instagramowi (@alia_pop). Jest boska!

Moki Cherry w swoim domu w Sztokholmie (Gamla Stan).
Przez nią i Matisse'a jestem rozczarowana moimi białymi ścianami, jak nigdy dotąd.

| skan magazynu Dazed z 2007 | fragment zdjęcia zrobionego przez surrealistyczną artystkę Claude Cahun; polecam jej twórczość wszystkim zainteresowanym tematyką gender, bo mało komu udaje się tak bardzo wyprzedzić swoje czasy, jak właśnie jej | wnętrze - ? | Lily Cole dla Vogue Nippon, fot. Tim Walker |